“Morayò” betekent in de Yoruba taal “Ik heb plezier gevonden”, de muziek van het Belgische Macondo Trio straalt dat ook uit met heerlijke muziek op hun debuut album. Het trio bestaat uit de Belgische tenorsaxofonist Sylvain Debaisieux, de Italiaanse bassist Federico Stocchi en drummer Angelo Moustapha uit Benin. Hij werd in 2017 op het Festival des Meilleurs Instrumentalistes d’Afrique uitgeroepen tot beste drummer van Afrika en dat is hier goed te horen. Gasten zijn de Tunesische zangeres/componist Ghalia Benali, Pierre-Antoine Savoyat op trompet en bugel, Wajdi Riahi op piano en Simon Leleux op Doholla (soort trommel). Moustapha schreef twee composities, Stocchi een en de andere vijf zijn het product van Debaisieux. In het cd boekje wordt de muziek van het trio omschreven als open en toegankelijk, een ontmoeting tussen drie persoonlijkheden en hun eigen wereld, een ontmoeting tussen jazz, wereldmuziek en fusion.

De muziek van Macondo draagt ertoe bij dat je al het gevoel van tijd en ruimte verliest, ze mengen modale en geïmproviseerde jazz met Afrikaanse ritmes, populaire kindermelodieën, het verzamelt de verschillende levenservaringen en werelden van de muzikanten. Belangrijke factor vormt het enorme stimulerende ritme dat Angelo uit zijn drumstel mept, een pure ritmemachine ! Een scheurende sax van Sylvain die doet denken aan Gato Barbieri in zijn goede dagen en een soepele staccato baspartij van Stocchi, meer moet dat niet zijn. De aanwezigheid van piano en trompet op drie nummers geeft nog een extra verdieping van het groepsgeluid, mijn mening over het gros van de jazzzangeressen mag bekend worden verondersteld maar de Arabische bijdragen van Ghalia Benali zijn van een heel andere klasse, zij past perfect in het geluidsbeeld van de groep en Angelo en Simon voorzien het van een geweldig opzwepend ritme, wow ! Ik ga nu eens niet de composities doornemen maar alles staat als een huis van de vrolijke opener “La Joie” tot aan afsluiter “Linkpo Vo Drje” (Benins ?). Meer dan een aanrader dit album, veel draaien dat verjaagt het grauwe weer en het onheilspellende politieke klimaat !

Jan van Leersum.